Antycykliczność jest taka uciążliwa

Powell nie zawiódł inwestorów i zrzucił z FEDu krępujące kajdany walki z inflacją. Strasznie się one gryzły z pozostałymi kajdanami narzuconymi w ostatnim czasie na Rezerwę. RPP nie chce ryzykować i będzie rzadziej się spotykać.

Whatever it takes

    Wczorajsze wystąpienie Jerome Powella miało być wydarzeniem tygodnia, ale równie dobrze może być najważniejszym przemówieniem w tym roku. Inwestorzy nałożyli na szefa Rezerwy ogromną presję i ten w końcu powiedział głośno to, co po cichu od dawna powtarzano w kuluarach. FED zmienia nastawienie do celu inflacyjnego (kolejny już raz), deklarując, że od dziś liczy się długookresowa średnia dynamiki cen. W teorii oznacza to, że FOMC będzie dopuszczać niższe wartości inflacji podczas kłopotów gospodarczych (co w sumie robił do tej pory) oraz wyższe w okresie dobrej koniunktury. Rynki odebrały to jako sygnał, że ultra luźnej polityce nie zagrozi nawet przebicie przez inflację poziomu 2%, co oznacza, że stopy procentowe jeszcze długo pozostaną na obecnym poziomie. W rzeczywistości następuje jednak wyłamanie już kolejnego paradygmatu bankowości centralnej. Do tej pory banki centralne miały działać antycyklicznie, ratując gospodarkę w kryzysie i nie pozwalając na nadmierne nadmuchiwanie baniek spekulacyjnych w okresie prosperity. Wierzono, że takie podejście powoduje, że każdy kolejny kryzys jest płytszy niż, by potencjalnie mógł być. Z jednej strony można mieć wątpliwości patrząc na intensywność ostatnich krachów, z drugiej tempo normalizacji polityki pieniężnej po załamaniu z 2008 roku sugeruje, że wyżej opisywana zmiana nastawienia nastąpiła już dawno. 

Redukcja recesji

    Trochę w tle wczorajszego wystąpienia Powella została opublikowana rewizja dynamiki PKB w Stanach Zjednoczonych. Wynik na poziomie -31,7% może przerażać, ale warto pamiętać, że Amerykanie to taki dziwny naród, który podaje te wartości zannualizowane, czyli przy założeniu, że cały rok byłby dokładnie tak słaby, jak opisywany kwartał. W przetłumaczeniu na europejski język spadek w drugim kwartale 2020 roku wyniósł 9,1% i był o prawie pół  punktu procentowego płytszy niż wstępny odczyt. Dziś warto zwrócić uwagę na odczyty z amerykańskiego rynku pracy. Marne szanse, by przyćmiły wczorajsze wystąpienie szefa FEDu, ale dolarowi teraz przyda się każdy pozytywny impuls. Główna para walutowa po pewnym wczorajszym niezdecydowaniu, dzisiaj już ewidentnie prze na północ. 

Są i dobre wiadomości

    Lokalnie warto zwrócić uwagę na zapowiedź rodzimej Rady Polityki Pieniężnej, która ogłosiła, że zmniejsza liczbę posiedzeń w tym roku. Do grudnia odbędą się 4 takie spotkania, każde jednodniowe. Patrząc na ostatnie poczynania RPP, nie pozostaje nic innego, jak tylko przyklasnąć tej decyzji. Ktoś złośliwy mógłby zauważyć, że skoro wystrzelano całą amunicję na początku kryzysu, to teraz nie ma już sensu się spotykać. Złoty również docenił większą bierność Rady i od rana się wyraźnie umacnia (choć to może być również powiązane z wczorajszym wystąpieniem Powella). Euro po raz kolejny pokonało poziom 4,40 zł. Dolar jeszcze wczoraj zbliżał się do poziomu 3,76 zł, a dziś jest już 6 groszy niżej. Funt przynajmniej na razie nieskutecznie testuje granice 4,90 zł. Tanieje także frank, który doszedł do 4,08 zł.