Ciekawy koniec ciekawego tygodnia

Piątkowa sesja to echa decyzji banków centralnych, odczyty PMI, kolejny sukces Erdogana oraz wyczekiwanie na dane z amerykańskiego rynku pracy. To także słabszy dolar, szukanie dołków na ropie, czy relatywnie stabilny złoty. 

Tłumaczenie jastrzębiego na ludzki

Za nami intensywny tydzień z aż trzema kluczowymi decyzjami banków centralnych. W tym plebiscycie na największego jastrzębia bezsprzecznie wygrała Christine Lagarde, jednak cały konkurs mocno rozczarował poziomem. Bo choć na pierwszy rzut oka wszyscy wykonali restrykcyjne posunięcia, podnosząc koszt pieniądza odpowiednio o 25 p.b. w Stanach, oraz 50 p.b. w eurozonie i na Wyspach, to jednak podczas konferencji prasowej każdy z prezesów wybrzmiewał raczej gołębio. Nawet przewodnicząca EBC, która zaczęła z wysokiego c, sugerując utrzymanie obecnego tempa podwyżek na kolejnym posiedzeniu, z czasem traciła rezon i chowała się za bardziej wygładzonymi sformułowaniami. Cała trójka, choć wciąż przynajmniej w retoryce stawia inflację na pierwszym planie, coraz częściej odnosi się do spodziewanego spowolnienia gospodarczego i widać, że ten środek ciężkości powoli, acz konsekwentnie przesuwa się w stronę obaw o recesję. I właśnie stąd się wziął swing na walutach w ostatnich godzinach. Inwestorzy najpierw rozgrywali obawy o amerykańską gospodarkę, uderzając w dolara, by w czwartek robić to samo z euro.

Powiew optymizmu

Trochę na przekór tym obawom są dzisiejsze odczyty PMI dotyczące usług. Tu widzimy wyraźną poprawę sentymentu. Wzrosty odczytów obserwujemy we wszystkich czterech największych gospodarkach strefy euro, w trzech przypadkach już znajdujemy się powyżej granicy 50 pkt. Co oczywiste, przekłada się to na obraz całej eurozony, która wyraźnie pokonała w poprzednim miesiącu ten pułap, wznosząc się do poziomu 50,8 pkt. Równie optymistycznie zaprezentowały się dane zza Wielkiego Muru, gdzie również udało się wynurzyć na powierzchnię. Warto zwrócić także uwagę na inflację producencką w Europie, która wciąż spada, choć nadal jest na nieakceptowalnych poziomach. W grudniu wyniosła 24,6%, co oznacza, że była wyższa niż oczekiwania analityków. W końcu nie możemy nie wspomnieć o kolejnym sukcesie tureckiej szkoły ekonomii. Starania sułtana Erdogana doprowadziły do kolejnego spadku inflacji nad Bosforem. Oznacza to już zejście w dół o prawie 30 punktów procentowych od październikowego szczytu. To jest prawdziwa dezinflacja, a nie te podrygi Zachodu. Z kronikarskiego obowiązku tylko dodam, że dynamika cen w Turcji w styczniu wyniosła 57,7%.

Złoty walczy o kierunek

Piątkowa sesja, choć pełna impulsów, charakteryzuje się jednak ograniczoną zmiennością. Po części dlatego, że inwestorzy wyczekują kolejnego ważnego odczytu z amerykańskiego rynku pracy. Oczekiwania są raczej niższe od poprzednich odczytów, co generuje możliwość pozytywnego zaskoczenia. W tych warunkach złoty długo utrzymywał stabilne poziomy, z czasem jednak zaczął kruszeć i widzimy pewne osłabienie po południu. Wciąż są to jednak kosmetyczne zmiany, wystarczy odnotować, że funt drożeje o 2 grosze, choć podczas trzech wcześniejszych sesji sumarycznie potaniał o blisko 15 groszy. Znacznie mniejsze ruchy obserwujemy względem euro, które w tym tygodniu potaniało już o zawrotne 3 grosze, by dziś oddać połowę tego ruchu.