Parytet na euro

Pierwsza połowa czwartkowej sesji upływa wyjątkowo spokojnie. Brak zmienności można tłumaczyć wyczekiwaniem na odczyt inflacji w Stanach Zjednoczonych. W międzyczasie euro właśnie wyszło na prowadzenie w wyścigu z frankiem. 

Co tu tak cicho?

Początek czwartkowej sesji na rynku walutowym jest jednym z najspokojniejszych w tym roku. Ruchy w koszyku walut G-10 zamykają się w przedziale 0,4%. Kolejny dzień najsłabszy w tym gronie jest frank szwajcarski, w konsekwencji czego doszło do przełamania parytetu na parze EURCHF na korzyść tego pierwszego. Ostatni raz taką sytuację obserwowaliśmy pół roku temu. Kłopoty helweckiej waluty wykorzystuje także nasz złoty, sprowadzając kurs CHFPLN przez moment nawet do poziomu 4,66 zł, co jest najniższym pułapem od końca czerwca zeszłego roku. Na drugim biegunie, oprócz wspólnej waluty, najmocniejszy jest jen, napędzany doniesieniami o rewizji prowadzenia kontroli krzywej rentowności na japońskich obligacjach. Byłby to kolejny ruch pro jastrzębi w ostatnim czasie i potwierdzenie, że Kraj Kwitnącej Wiśni odchodzi od ultra luźnej polityki pieniężnej.

Inflacja w centrum uwagi

Spokój na rynku potrwa zapewne do godziny 14:30, kiedy opublikowany zostanie najnowszy raport o stanie inflacji. Analitycy oczekują tu wyraźnego spadku zarówno głównego indeksu, jak i jego bazowej wersji. Co więcej, rynek po cichu liczy, że spadki będą jeszcze mocniejsze niż w założeniach ekspertów. Spełnienie tego scenariusza na nowo rozgrzeje dyskusje na temat pivotu Rezerwy Federalnej, czyli porzucenia idei podnoszenia stóp procentowych już w najbliższym czasie. Już teraz rynek z 80% pewnością zakłada, że następny ruch ograniczy się do 25 punktów bazowych. Co ciekawe, ciężar dyskursu przeniósł się w stronę liczby nadchodzących podwyżek. Jeszcze do niedawna wydawało się, że będą jeszcze trzy takie ruchy. Teraz coraz więcej inwestorów zaczyna wierzyć, że po dwóch cykl podwyżek dobiegnie końca. Są to kolejne czynniki osłabiające amerykańską walutę, która i tak w ostatnim czasie kiepsko sobie radzi. Eurodolar znajduje się przy ważnym obszarze 1,075 – 1,08 $, choć przecież jeszcze nie dawno oscylował poniżej parytetu. 

Czy euro nakręci złotego?

Drugą stroną tej pary jest wciąż rosnące w siłę euro. Tu mamy do czynienia z prawdziwą ofensywą medialną członków zarządu EBC. W tym tygodniu już troje z nich postanowiło podzielić się swoimi przemyśleniami i za każdym razem dostawaliśmy potwierdzenie, że podwyżek będzie jeszcze sporo i wciąż znajdujemy się grubo poniżej restrykcyjnych poziomów stóp procentowych. Ten rozjazd kalendarzowy (FED już kończy, a EBC wciąż się rozpędza) prawdopodobnie będzie głównym czynnikiem do gry na rynkach w pierwszej połowie tego roku. Jest to dobra wiadomość dla złotego, który od dawien dawna jest mocno skorelowany z główną parą walutową globu. Choć uczciwie trzeba przyznać, że w ostatnich tygodniach nasza złotówka wcale nie wyciska z tej relacji maksimum możliwości. Pewną słabość widać przede wszystkim w relacji do euro, które zakotwiczyło w przedziale 4,67 – 4,70 zł.

Aktualizacja:

Inflacja w Stanach wyniosła 6,5%, przy wskaźniku bazowym na poziomie 5,7%. Były to odczyty zgodne z oczekiwaniami analityków. Ten brak niespodzianki totalnie zaskoczył inwestorów, zwłaszcza giełdowych. Amerykańskie indeksy uległy gwałtownej przecenie. Dolar z kolei po pierwszej wyprzedaży ostatecznie odbił się od poziomu 1,08 $ na EURUSD, wracając poniżej tej wartości.