Przed nami gorący tydzień

Poniedziałkowy kalendarz makroekonomiczny świeci pustkami, jednak nadchodzące dni przyniosą prawdziwe tsunami kluczowych impulsów dla rynków. Europejskie PKB, PMI oraz inflacja, amerykańskie odczyty z rynku pracy oraz decyzje bankierów centralnych na czele z Rezerwą Federalną… będzie się działo!

Moment, by zapiąć pasy

Poniedziałkowy handel mimo hulającego wiatru w kalendarzu makro wcale nie jest taki nudny, jakby mogło się wydawać. Eurodolar kolejny raz flirtuje ze wsparciem przy 1,082 $, choć trzeba przyznać, że znowu robi to nad wyraz subtelnie, bez większego zdecydowania. Niemiecki Dax po ostatnim dotarciu w okolice ATH (all time high), skrył się pod poziomem 17 tysięcy punktów. Układ na wykresie coraz mocniej sugeruje, że może zabraknąć tu determinacji do wyjścia na nowe szczyty. Ropa naftowa napędzana irańskimi dronami dotarła do bardzo istotnego oporu przy 79,80 $ (dla odmiany WTI) i również szuka przerwy w marszu do góry. Tu jednak decydujące będą wydarzenia na Bliskim Wschodzie, a na horyzoncie jak na razie próżno szukać deeskalacji. Złoty w tym wszystkim wygląda na lekko zagubionego i poddaje się globalnym sentymentom. Oznacza to, że o ile względem euro radzi sobie całkiem nieźle – jesteśmy w okolicach zamknięcia zeszłego tygodnia – o tyle wobec dolara oddaje pole. Amerykańska waluta drożeje dziś do 4,03 zł, choć chwilami kurs USDPLN był jeszcze wyżej.

Będą emocje

Wszystko to jednak zaledwie uwertura do nadchodzących wydarzeń. W kolejnych dniach poznamy wiele bardzo istotnych odczytów. Po naszej stronie Atlantyku warto zwrócić uwagę przede wszystkim na dane o dynamice PKB – one już jutro, a rynek oczekuje utrzymania neutralnego poziomu, czy jak kto woli, okrągłego zera. Środa i czwartek to wyniki inflacji, najpierw w poszczególnych krajach, potem syntetyczne dla całej strefy. Wśród inwestorów panuje względny optymizm i wiara w dalszy spadek dynamiki cen. W międzyczasie zostaniemy też zalani raportami PMI dla przemysłu. Po drugiej stronie oceanu prym będzie wiódł rynek pracy i klasyczny już tercet JOLTS, ADP i NFP. Do tego dochodzą dziesiątki innych trochę mniejszych odczytów, które zadbają o to, by podtrzymywać temperaturę w międzyczasie.

Jeden Rabin powie tak, drugi Rabin powie nie

Prawdziwymi gwiazdami tygodnia będą jednak bankierzy centralni. I zanim przejdziemy do możnych tego świata, mimo wszystko warto zwrócić uwagę na naszych bratanków. Chodzą słuchy, że Węgrzy nie tylko obetną koszt pieniądza, ale zrobią to na rzadko spotykaną skalę. Obecnie bazowy scenariusz mówi o 100 punktach bazowych. Dodatkowo poznamy także decyzje Szwedów i Brytyjczyków. Nie da się jednak ukryć, że wszyscy czekają na posiedzenie FOMC. Amerykanie rzecz jasna nie będą wykonywać żadnych ruchów na koszcie pieniądze. Przynajmniej na razie i tu pojawia się kluczowa kwestia. Jak długo ta bierność potrwa? Jeszcze niedawno rynek był przekonany, że do marca, teraz jednak mamy takie klasyczne fifty-fifty, a to daje pretekst do zwiększonej zmienności, zwłaszcza podczas konferencji prasowej przewodniczącego Powella. Do tej pory szef FED za każdym razem wypadał bardziej gołębio, niż oczekiwał tego rynek i nie widzę powodów, by teraz miało się to zmienić.