Ten ostatni dzień

31 grudnia to już raczej moment wyciszenia na rynkach. Wiele parkietów giełdowych ma wolne, na rynku walutowym w ostatnich dniach również nie widać wyraźnych ruchów, które na koniec roku często były związane z korektą portfeli inwestycyjnych. Czy obecny obraz to cisza przed burzą?

Chiny lekko nad kreską

Kalendarz makro świeci w piątek pustkami, gdyż wiele państw przeszło już w tryb świętowania. Za istotne można w zasadzie uznać tylko wyprzedzające wskaźniki z Państwa Środka. PMI dla przemysłu wyniosło 50,3 pkt, a dla usług 52,7 pkt. I w tym przypadku trzy ważne fakty. Po pierwsze oba odczyty przekraczają poziom 50 pkt, który oddziela rozwój od recesji. Po drugie są one wyższe od prognoz i wreszcie po trzecie jest to oznaka zanegowania wcześniejszego trendu spadkowego dla tych wskaźników. Nie warto wyciągać z tego daleko idących wniosków, ale każda, nawet drobna poprawa w drugiej gospodarce świata, to dobry znak dla globalnych rynków.

Amerykanie pracują

Warto jednak rzucić okiem na wczorajsze dane z amerykańskiego rynku pracy. A wśród nich najważniejsza, czyli liczba rejestracji bezrobotnych w ciągu ostatniego tygodnia. Ta znowu spadła poniżej 200 tysięcy, co byłoby uznane za dobry rezultat nawet przed pandemią. Potwierdza to również utrwalenie trendu, gdyż w ostatnich sześciu tygodniach tylko raz odczyt wyraźne przekroczył ten poziom. A to będzie tylko wzmagało presję na FOMC, aby zacieśnienie monetarne postępowało, jeśli nie szybciej, to przynajmniej zgodnie z planem. Wszystko dlatego, że decydenci właśnie rynek pracy umieszczali w głównej orbicie swoich zainteresowań w kontekście dotychczasowej stymulacji gospodarki. Ten argument zdaje się odchodzić w przeszłość. Oczywiście istnieje zagrożenie takiego scenariusza, a imię jego omikron. W tym tygodniu każdego dnia bite są dzienne globalne rekordy zakażeń, wczoraj było ich już ponad 2 mln.

Coś się kończy, coś się zaczyna

Chociaż końcówka nie była może zachwycająca, to mimo wszystko był to naprawdę dobry rok dla warszawskiej giełdy. Szeroki WIG w ciągu ostatnich 12 miesięcy poszedł w górę o ponad 21%, a WIG20 o ponad 14%. Szalenie istotna w kontekście inflacji jest wycena ropa naftowej, a ta zaczynała 2021 rok w pobliżu 50 USD za baryłkę, aby zakończyć go w okolicy 80 USD. Jeżeli omikron nie okaże się tak dużym zagrożeniem dla gospodarki (np. brak długotrwałych lockdownów), to przy dość zachowawczym podejściu OPEC, nawet tarcza antyinflacyjna może nas nie uratować przed ponownymi podwyżkami na stacjach paliw. Na EUR/USD do pewnego momentu był to bardzo emocjonujący rok, ostatecznie jesteśmy przecież 10 centów niżej niż w styczniu. Emocje wygasły w grudniu, gdy kurs eurodolara z uporem godnym lepszej sprawy wciąż wraca w okolice 1,13 $. Jednak nic nie może trwać wiecznie, a gdy na głównej parze walutowej świata dojdzie wreszcie do jakiegoś wybicia, to może ono zatrząsnąć całym rynkiem. Rynkiem, na którym polski złoty radził sobie w ostatnich miesiącach tragicznie. Na parach z głównymi walutami zostały wyznaczone wieloletnie szczyty, a PLN (z pominięciem upadłej liry tureckiej) był najsłabszą walutą koszyka EM. Skoro było tak źle, to można mieć nadzieję, że nowy rok przyniesie więcej energii także złotemu. W Sylwestra w południe kurs euro jest nieznacznie poniżej 4,60 zł, kurs dolara oscyluje wokół 4,06 zł, kurs franka zbliża się do 4,45 zł, a kurs funta znajduje się przy 5,48 zł.