W imię inflacji…

Lokalnie kluczowym punktem dnia było exposé Donalda Tuska, który hojnie poszedł w rozdawnictwo. Globalnie najważniejszym wydarzeniem dnia był odczyt inflacji w Stanach. Stanowi on swoiste preludium do jutrzejszej decyzji w sprawie stóp procentowych FED. 

Pan dostanie, Pani dostanie…

Wczoraj Sejm powierzył misję tworzenia rządu Donaldowi Tuskowi, który już dzisiaj zaprezentował w swoim exposé jego skład. Koalicja jest pokaźnych rozmiarów, więc nie może dziwić, że i liczba ministerstw niska nie jest. W Radzie Ministrów znajdzie się miejsce dla 26 osób, w tym dwóch w randze wicepremiera. Oprócz personaliów przewodniczący KO zdradził plany na pierwsze tygodnie swojego panowania. I tu dostaliśmy litanię wydatków budżetowych na czele z podwyżkami dla tzw. budżetówki o 20%. Jeszcze hojniejszy  okazał się dla nauczycieli, którzy od pierwszego stycznia będą zarabiać o 30% więcej. I to nie tylko ci szkolni, ale również przedszkolni oraz akademiccy. Potwierdzone zostało również podniesienie popularnego 500 plus o 300 złotych. Do tego wprowadzone zostanie tzw. babciowe, czyli 1500 złotych miesięcznie dla matek powracających na rynek pracy. Nowy premier nie chciał psuć podniosłej chwili obawami o budżet, który będzie musiał jakoś wytrzymać nowe wydatki. Zabrakło też refleksji nad wpływem tych programów na inflację, której przecież wciąż daleko do pożądanych poziomów. Z tej perspektywy wrześniowa obniżka stóp procentowych okazuje się jeszcze bardziej bezsensowna. Z jednej strony ciężko krytykować NBP za rozrzutność nowej koalicji, z drugiej nie funkcjonuje on w próżni, a ryzyko rozdęcia fiskalnego było wszystkim doskonale znane.

W USA bez niespodzianki

Kluczowa dana wtorkowej sesji teoretycznie nie przyniosła niespodzianki, jednak nie oznacza to, że pozostała bez wpływu na rynki. Inflacja w Stanach zgodnie z oczekiwaniami wyniosła 3,1%. Z jednej strony oznacza to spadek względem poprzedniego odczytu, z drugiej jednak rosną obawy o uporczywość pułapu 3%. Już raz się w tym roku od niego odbiliśmy i teraz również tu pojawiają się opory. Tę ambiwalentność widać na wykresach. Eurodolar w pierwszych odruchu poszedł mocno w górę, by jednak równie szybko oddać zdobyty teren, a nawet skierować się w dół. Podobne zachowanie obserwowaliśmy na indeksach giełdowych (nie tylko amerykańskich). Oznacza to, że inwestorzy jednak czują się rozczarowani, a presja na luzowanie polityki pieniężnej kolejny raz osłabła. Decyzja FOMC już jutro i oczywiście dzisiejszy odczyt nie będzie miał na nią większego (bądź żadnego) wpływu. Impakt może być jednak widoczny w retoryce zarówno komunikatu, jak i wystąpienia prezesa Powella. W ciągu zaledwie tygodnia wiara o rychłym rozpoczęciu cyklu obniżek w Stanach mocno się skurczyła.

Wyłączyli zmienność

Niezależnie od tego, ile się dzieje na rynku, złoty raczej podchodzi do wszystkiego z godnym podziwu dystansem. Zmienność wobec euro w ostatnich dniach sięga zawrotnych dwóch groszy. Kurs EURPLN przycumował przy 4,34 zł i nie za bardzo ma chęci do oderwania się. Podobne ruchy obserwujemy względem funta, który oscyluje między 5,05 a 5,06 zł. Dolar, co prawda ostatnio drożeje, ale robi to w pełzającym tempie, nie mogąc sobie poradzić z oporem przy 4,03 zł.