Wtorek bez historii

Wtorkowa sesja skupia się na odreagowaniu wczorajszych ruchów. Cierpi na tym delikatnie złoty, jednak wciąż można mówić, że jest relatywnie mocny. Inwestorzy próbują ujarzmić strach przed wyborami.

Pan Złoty

Wczorajsza sesja w wykonaniu złotego była jedną z najlepszych w tym roku. Euro potaniało o 4,5 grosza, przebijając pułap 4,30 zł, dolar oddał nawet o grosz więcej, pokonując barierę 4 złote. Podobne ruchy obserwowaliśmy także względem funta czy franka. Dziś widzimy pewne odreagowanie, jednak skala wzrostów jest niewspółmiernie mniejsza. Nie zmienia to jednak faktu powrotu powyżej kluczowych poziomów zarówno na EURPLN, jak i USDPLN. Od połowy czerwca złoty ma za sobą wyjątkowo dobrą passę, odrabiając już prawie 10 groszy wobec głównych walut. Globalnie widzimy powrót słabości euro, popularny edek dziś znowu wrócił w okolice 1,07 $. Na początku czerwca kurs był 2 centy wyżej, jednak wynik eurowyborów oraz rozwiązanie parlamentu we Francji w konsekwencji trwale popsuł klimat wokół wspólnej waluty. Ostatnio obserwujemy próbę ujarzmienia strachu przed potencjalnym zwycięstwem Zjednoczenia Narodowego, negując możliwość nawet zawiązania mniejszościowego rządu przez Le Pen. Po wykresie widzimy, że jednak słabo to wychodzi.

Kalendarz się kurzy

Francuskie wybory tym bardziej zajmują inwestorów, gdyż w sumie nic innego nie kreuje nowych impulsów do gry. W kalendarzu makroekonomicznym szałową pozycją jest inflacja w Kanadzie. Tu, chociaż dostaliśmy pewną niespodziankę i ceny rosną szybciej, niż oczekiwano. Odbiło się to nawet na kursie dolara kanadyjskiego, jednak reszta rynku za tym nie poszła. Mieliśmy również pozytywne zaskoczenie z Hiszpanii o dynamice PKB, ale również ten odczyt nie przykuł większej uwagi inwestorów. Tak naprawdę wszystko, co najlepsze z odczytów makro rozpocznie się w czwartek, więc jutrzejsza sesja też może być bardziej “polityczna”.

FED niezmienny

W ostatnich godzinach mieliśmy kilka wystąpień decydentów z amerykańskiej Rezerwy Federalnej. Nie przyniosły one jednak większych zaskoczeń i utrzymywana jest retoryka skupiająca uwagę na inflacji. Cały czas mamy więc rozdźwięk między tym, co mówi FED a tym, co chce usłyszeć rynek. Efektem tego jest spadek oczekiwań co do wrześniowej obniżki, choć jest on relatywnie niewielki. Implikowane prawdopodobieństwo obniżki stóp wynosi obecnie 66% (zmiana o 2,5 punktu procentowego). Rynek wciąż widzi przestrzeń do dwóch cięć w tym roku, choć znaczna część inwestorów dalej nie porzuciła nadziei związanych z tą trzecią.