Złoty pozostaje pod presją

Jeżeli zamknięcie ostatniego tygodnia mogło wlać trochę wiary w kontrę złotego, to poniedziałek na razie rozwiewa taką nadzieję. Warto zwrócić uwagę, że sytuacja ma miejsce przy słabszym dolarze, z którego korzystają inne waluty naszego regionalnego koszyka. Może to być wskazówka, że presja na PLN w dalszym ciągu bierze się z czynników wewnętrznych.

Sentyment nie dla PLN

Inwestorzy wchodzą w nowy tydzień z lepszymi humorami, chociaż trudno mówić o huraoptymizmie. Pewne ryzyko mogły zwiastować zamykające się na minusie giełdy w Tokio i Hongkongu, ale Europa nie zamierzała się tym przejmować. Parkiety Starego Kontynentu solidarnie prezentują zieleń, ale nie są to w żadnym wypadku imponujące wzrosty. Od +0,1% w Amsterdamie po +0,6% w Mediolanie. Gdzieś w połowie stawki znajduje się Warszawa, z WIG20 0,5% na plusie. Pozytywny sentyment zauważymy też w kapitale płynącym np. do HUF czy RON, ale w żadnym wypadku nie dotyczy on PLN. Rodzima waluta po małym oddechu w piątek, w poniedziałek znowu próbuje zanurkować głębiej. Tym samym na parach z głównymi walutami testowane są ostatnie szczyty, będące kilkumiesięcznymi maksimami. W poniedziałek przed godz. 14 kurs euro przekracza 4,64 zł, kurs dolara jest bliski 4,33 zł, kurs franka sięga 4,85 zł, a kurs funta to 5,41 zł. Warto zauważyć, że dalsza deprecjacja złotego ma miejsce przy słabszym na otwarciu tygodnia dolarze. Kurs EUR/USD zrezygnował na razie z ponawiania ataków na 1,07 i tworzy wąską konsolidację niewiele powyżej tego poziomu.

NOK w reakcji na inflację

Poniedziałkowy kalendarz makro nie rozpieszcza nas w odczyty, które mogłyby stanowić impuls dla szerokiego rynku. Regionalnie jest już trochę ciekawiej, a że mowa o dynamice cen, to warto spojrzeć, jak proces dezinflacji przebiega w Europie. Najpierw zajrzymy do Norwegii, gdzie sierpniowe CPI wyniosło tylko 4,8%. „Tylko” pojawia się tu nie przypadkiem, ponieważ oczekiwania mówiły o utrzymaniu poprzedniego rezultatu, czyli 5,4%. Poniżej prognoz, ale na wciąż zdecydowanie niepokojącym poziomie 6,3% znajduje się wskaźnik bazowy (bez cen energii i żywności). Na pierwszy rzut oka zaskakiwać może inflacja producencka, która spadła w ujęciu rocznym o 37,4%. Tutaj kłania się nam efekt bazy, ponieważ w sierpniu 2022 r. norweskie PPI wynosiło prawie 80%! Bezpośrednie po dzisiejszej publikacji NOK zareagował osłabieniem do głównych walut (Bank Norwegii może wykorzystać niższą inflację do wstrzymania się z podwyżką stóp), ale nie było ono głębokie. Bez zaskoczenia korona norweska zyskuje w poniedziałek do złotego, a kurs NOK/PLN coraz mocniej wychodzi powyżej 0,40 zł.

CZK ugina się po dynamice cen

Teraz czas rzucić okiem na południe. W wolnym tempie, ale proces dezinflacji postępuje również w Czechach. Sierpniowe CPI w ujęciu rocznym zgodnie z oczekiwaniami wyniosło 8,5%, czyli 0,3% mniej od lipcowego. Takie wskazania wydają się jednak w dalszym ciągu nieakceptowalne w kontekście obniżki stóp procentowych. Mimo wszystko Czechy to nie Polska dlatego sam ten fakt nie starcza CZK do utrzymania dobrej pozycji na rynku walutowym. Po południu zaczyna ona tracić do głównych walut, ale na takie straty z zazdrością patrzy polski złoty. Czeskiej koronie starcza sił na walkę z rodzimą walutą, dzięki czemu kurs CZK/PLN próbuje wyjść powyżej 0,19 zł.