Kurs juana chińskiego – CNY/PLN

Waluta Chin ma swoje tradycje zakorzenione w czasach starożytnych. Około 900 roku p.n.e. za panowania dynastii Zhou pojawiły się pierwsze miedziane monety. W czasach gdy w Chinach panował Qin Shi Huang (247 r. p.n.e. - 221 r. p.n.e.) zdecydowano się na produkcję monet z wykorzystaniem brązu. Pierwsze papierowe pieniądze pojawiły się w Chinach podczas panowania dynastii Yuan (1271-1368). Niestety, brak pokrycia w złocie i srebrze spowodował, że w kraju bardzo szybko nastąpiła wysoka inflacja. W roku 1889 wprowadzono juana, którego wartość określona została na poziomie meksykańskiego peso. Przez wiele lat waluta Chin funkcjonowała w chaosie. Przetrwała upadek Cesarstwa Chińskiego w 1914 roku, niestabilną sytuację polityczną w Republice Chińskiej (m.in. walki komunistów z nacjonalistami), a także batalie wojenne z Japonią. Sytuację CNY udało się doprowadzić do porządku dopiero w latach 80., kiedy powstał Ludowy Bank Chin, który do dziś jest odpowiedzialny za emisję CNY oraz zarządzanie rezerwami utrzymywanymi w złocie i walutach obcych.

1 juan dzieli się na 10 jiao, a 1 jiao dzielone jest z kolei na 10 fenów. Formalna nazwa CNY to renminbi, co w tłumaczeniu oznacza „walutę ludową”. Najczęściej jednak spotykamy się z określeniem „juan”, które wywodzi się jeszcze z czasów, gdy w Chinach panowała dynastia Qing. W tamtym okresie słowo juan oznaczało „okrągły przedmiot”. Wszystkie nominały od 1 fena do 100 juanów dostępne są w formie banknotów. Równolegle funkcjonują również monety w postaci 1, 2 i 5 fenów, 1 i 5 jiao oraz 1 juana. Każdy z banknotów przedstawia wizerunek Mao Zedonga – chińskiego dyktatora, który pełnił władzę w latach 1949-1976. Juan chiński, poza Chinami, jest nieoficjalnie wykorzystywany również w takich krajach jak Kambodża, Zimbabwe, Nepal czy Mjanma. Tak jak dolary amerykańskie często nazywamy „zielonymi”, tak potocznie przyjęło się określać CNY mianem „czerwonych”. Kurs juana uznawany jest za jeden z najbardziej stabilnych na świecie, a to wszystko za sprawą chińskiego banku centralnego, który go kontroluje. Ów kurs jest utrzymywany na sztucznie niskim poziomie, aby zmaksymalizować wpływy wynikające z eksportu towarów za granicę. Jest to taktyka zdecydowanie wyróżniająca Chiny na tle zagranicznych gospodarek, gdyż w większości przypadków kurs danej waluty jest płynny i wynika z sytuacji na rynkach.