Historia funta. Kto dba o kurs brytyjskiej waluty?

Współcześnie władzę monetarną w Wielkiej Brytanii stanowi Bank Anglii (ang. Bank of England) – zwany „strażnikiem brytyjskiego funta”, obecnie na czele z Markiem Carneyem (jest on kanadyjskim ekonomistą i pierwszym obcokrajowcem pełniącym tę funkcję). To ta instytucja stoi na straży notowań funta szterlinga, zajmuje się także doradztwem w sprawach polityki finansowej brytyjskiego rządu. W bankowych skarbcach przechowywane są brytyjskie rezerwy złota oraz rezerwy kruszcowe innych państw (w tym złoto polskiego rządu). Odpowiada on również za produkcję brytyjskich banknotów.

Jeden funt dzieli się na 100 pensów. Warto tutaj wspomnieć, że do 15 lutego 1971 roku dzielił się jeszcze na 240 pensów i 20 szylingów. Funt oznaczany był symbolem „£”, szyling literą „s.”, pens – „d.”(„d” – od łacińskiego denarius – denar). Funt brytyjski to tylko nazwa potoczna. W nazewnictwie dodano szterling, by odróżnić funta od jednostki masy. Obecnie banknoty posiadają następujące nominały: £5, £10, £20 i £50, a monety, nie licząc serii okolicznościowych i kolekcjonerskich w kolejności: 1p, 2p, 5p, 10p, 20p, 50p, £1, £2 i £5. Z ciekawostek można dodać, że na awersie każdej z monet widnieje królowa Elżbieta II. Również i na banknotach widnieje postać obecnej Królowej Wielkiej Brytanii.

Funt szterling jest jedną z najważniejszych walut na świecie. Pomimo ostatnich spadków wartości związanych z kwestiami brexitowymi, nadal pozostaje jedną z najsilniejszych. Para funt brytyjski/dolar amerykański jest również w trójce najpopularniejszych par walutowych świata. Funt wobec niemal wszystkich walut z wyjątkiem euro funkcjonuje jako waluta bazowa, czyli zawsze pierwsza w parze walutowej. Siła funta szterlinga wynika przede wszystkim z pozycji Wielkiej Brytanii na rynkach finansowych. Nie chodzi tutaj o siłę militarną, bo ta nie jest już taka wielka jak w dawnych czasach. Londyn pozostaje centrum świata finansów w parze z Nowym Jorkiem. Niemal wszystkie najważniejsze banki czy inne instytucje finansowe mają tutaj swoje siedziby. Londyńska giełda papierów wartościowych (ang. London Stock Exchange) założona w 1801 roku jest największą w Europie, a giełda metali szlachetnych – London Bullion Market – największą na świecie.  

Nie można jednak nie wspomnieć o zagrożeniach, a w szczególności o nieuchronnie zbliżającym się wyjściu Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej, które ma nastąpić pod koniec marca Czy Londyn utrzyma miano europejskiej i światowej stolicy finansów? Wyspiarze mogą wiele stracić, szczególnie jeśli chodzi o świat finansów. Jest spore zagrożenie, że wiele instytucji wycofa się z Wysp Brytyjskich i przeniesie swoje siedziby do krajów Unii Europejskiej. Pomimo tego, że krótkoterminowo nie ma dla funta zbyt wielu pozytywów to nadal uważamy, że ta waluta nie straci na międzynarodowym znaczeniu.