Jakie waluty obowiązywały przed euro?
(aktualizacja )
W 2002 roku monety oraz banknoty euro wprowadzono w 12 krajach Unii Europejskiej. Jednak waluty obowiązujące wcześniej w wielu z tych państw mają bardzo długą historię. Czy ktoś jeszcze o nich pamięta? Poznajcie najciekawsze fakty o takich walutach jak marka niemiecka, lir włoski, frank francuski czy peseta hiszpańska.
Droga do wspólnej waluty była długa i wyboista. Pierwszy raz pomysł na stworzenie unii gospodarczej i walutowej pojawił się w 1960 roku. Jednak dopiero w 1991 roku udało się wypracować konkretny projekt, który zawierał zapisy niezbędne do wprowadzenia unii walutowej. Kolejne lata to okres przygotowań do tego, aby euro weszło w życie. Przez pierwsze 3 lata wspólna waluta funkcjonowała w „niewidzialny” sposób podczas rozliczeń rachunkowych czy płatności elektronicznych. Dopiero z początkiem 2002 roku rozpoczęła się największa w historii wymiana gotówki. Monety oraz banknoty eurowaluty zaczęły funkcjonować w 12 krajach Unii Europejskiej. Oto krótka historia poprzedników euro w czterech z tych krajów: Niemczech, Włoszech, Francji i Hiszpanii.
Marka niemiecka waluta sukcesu
Przed euro u naszych zachodnich sąsiadów walutą obowiązującą była marka niemiecka. Funkcjonowała ona w obiegu od czasu zjednoczenia Niemiec w 1871 roku, co nie oznacza jednak, że przez ten okres nie uległa wewnętrznym zmianom także pod względem nazewnictwa. Przetrwała okres kryzysu światowego, hiperinflację, reformy walutowe, wojnę oraz rozłam Niemiec na dwa kraje. Po upadku muru berlińskiego nie można było nie zauważyć, że Niemcy kochali markę, jako walutę – uważali, że jest ona najlepsza na kontynencie. Marka niemiecka, postrzegana jako symbol cudu gospodarczego, dobrobytu i wszelkich wysiłków po wojnie, budziła bardzo pozytywne skojarzenia. Pewnie dlatego chwilę przed zamianą marki na euro, ówczesny minister finansów Niemiec zachwalał, że eurowaluta jest zdecydowanie lepsza niż marki. Uważał, że banknoty euro mogą przetrwać nawet pranie w temperaturze 40 stopni. Jednak pierwsze tygodnie roku 2002 pokazały, że Niemcy bardzo sprawnie i ochoczo zaczęli wymieniać stare banknoty na nową walutę euro.
Uczczony pomnikiem lir włoski
Historia lira włoskiego, który obowiązywał przed euro we Włoszech, sięga średniowiecza. Podobnie jak w przypadku funtów szterlingów miał wartość jednego funta srebra. Po zjednoczeniu Włoch w XIX wieku lir stał się walutą obowiązującą w całym kraju. Zastąpił wtedy lokalne waluty, takie jak lirę parmeńską czy florena lombardzko-weneckiego. Lir włoski był powiązany z lirem watykańskim oraz sanmaryńskim. Po wprowadzeniu euro wszystkie trzy zniknęły z oficjalnego obiegu, choć nadal są gratką dla kolekcjonerów. Wprowadzenie euro we Włoszech spowodowało m.in. chaos na autostradach. Niektórzy kierowcy potraktowali bramki poboru opłat na autostradach jak kantory. Bowiem reszta wydawana za przejazd płatnym odcinkiem drogi musiała być wydawana w eurowalucie, a kierowcy płacili w lirach. Przeliczanie walut powodowało ogromne korki. Lir włoski doczekał się pomnika jedynego w swoim rodzaju. W miejscowości Rieti znajduje się monument, który przedstawia postać kobiety trzymającą w ręku monetę o nominale 1 lira, natomiast na awersie widnieje róg obfitości. Według deklaracji pomnik został stworzony z przetopionych monet 200 lirów.
Frank francuski godny naśladowania
Choć historia franka francuskiego sięga XIV wieku, to jego losy przez długi czas przeplatały się z liwrem. Oficjalnie frank francuski został wprowadzony w 1795 roku. Sto lat później został walutą międzynarodową i wiele państw próbowało o niego oprzeć swoją walutę. Jednak kryzys światowy lat 30. oraz obie wojny światowe spowodowały spadki kursu franka. Dopiero reforma walutowa z okresu, gdy Charles de Gaulle był u władzy, wprowadziła nowego, stabilnego franka. Frank francuski był również emitowany na terytoriach zależnych oraz w koloniach francuskich. Co ciekawe, na banknocie o nominale 500 franków francuskich znajdował się wizerunek Marii Skłodowskiej-Curie i jej męża. Stara waluta Francji, podobnie jak marka niemiecka i lir włoski, zakończyła swój bieg historii w ostatnich dniach 2002 roku.
Peseta hiszpańska z niewielkim stażem
Ma ona najkrótszą historię spośród wymienionych wcześniej walut. Emitowana była w latach 1868-2002 roku. Zastąpiła ona hiszpańskie srebrne escudo oraz reala, który był monetą obowiązującą w wielu hiszpańskojęzycznych krajach, ale nie tylko. Sama nazwa waluty „peseta” pochodzi od słowa waga, jednak wśród badaczy jest to kwestią sporną, ponieważ mogła się także wziąć od włoskiego słowa pezzeta. Po zamianie pesety na euro wielu Hiszpanów uważało, że nie wyszli na tym najkorzystniej, w kraju wzrosły ceny, jednak nie przełożyło się to na zarobki.
Przedstawione, w dystrybuowanych przez serwis raportach, poglądy, oceny i wnioski są wyrazem osobistych poglądów autorów i nie mają charakteru rekomendacji autora lub serwisu walutomat.pl do nabycia lub zbycia albo powstrzymania się od dokonania transakcji w odniesieniu do jakichkolwiek walut lub papierów wartościowych. Poglądy te jak i inne treści raportów nie stanowią „rekomendacji” lub „doradztwa” w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 o obrocie instrumentami finansowymi. Wyłączną odpowiedzialność za decyzje inwestycyjne, podjęte lub zaniechane na podstawie komentarza, raportu lub z wykorzystaniem wniosków w nim zawartych, ponosi inwestor. Autorzy serwisu są również właścicielem majątkowych praw autorskich do treści. Zabronione jest kopiowanie, przedrukowywanie, udostępnianie osobom trzecim i rozpowszechnianie treści w całości lub we fragmentach bez zgody autorów serwisu. Zgodę taką można uzyskać pisząc na adres kontakt@walutomat.pl.
Zobacz także
Kupon rabatowy dla nowych Klientów!
Wpisz swój email, a wyślemy Ci 50% kod rabatowy na
prowizję od pierwszej wymiany.
Odbierz maila!
Wysłaliśmy Ci maila z 50% kodem rabatowym na prowizję od pierwszej wymiany!
Kliknij w link w mailu i zarejestruj się aby wykorzystać zniżkę